Toen de Reinaert I in het begin van de negentiende eeuw, in volle romantiek, door Jakob Grimm opnieuw werd ontdekt, ontstond in Nederland (en wat later in het pas opgerichte België) grote belangstelling voor de middeleeuwse geschiedenis en cultuur.
De ontluikende Vlaamse Beweging zou de vos recupereren als belichaming van vrijheidslievendheid en verzet tegen de Franse machthebbers. Samen met Uilenspiegel, Brueghel, Jacob van Maerlant en figuren als Jan Breydel groeide hij uit tot een icoon van de Vlaamse volksziel. Het boosaardige profiel van de middeleeuwse vos werd omgewerkt tot dat van een sympathieke schelm, die door zijn slimmigheid de groten der aarde te snel af is.
Tientallen edities, hertalingen en bewerkingen zagen het licht, te veel om op te noemen. Vele schrijvers inspireerden zich op het dierenepos: Guido Gezelle, Stijn Streuvels, Felix Timmermans, Paul de Mont, Camille Huysmans, Louis Paul Boon en vele anderen. Een goed overzicht biedt de monografie van J. Janssens en R. van Daele, Reinaerts streken (Davidsfonds, 2001). Actuele informatie ter zake vindt men in het Reinaerttijdschrijft Tiecelijn (sinds 2008 beschikbaar als jaarboek). Zie daarvoor ook de website van het Reynaertgenootschap.