In 1988 zond de TROS een hoorspelbewerking van Nooit meer slapen uit. Die zat vol ‘witte paters’ en introduceerde ook een geheel nieuw personage, dokter Johanssen, die aan het slot allerlei hand-en-spandiensten verleent, zoals het vertalen van Jordals notities.
Na enkele vergeefse pogingen (o.a. door Gerrard Verhage in 2007) kreeg Boudewijn Koole toestemming van Hermans' erfgenamen voor een verfilming. Begin 2016, een halve eeuw na de verschijning van de roman, kwam Beyond Sleep (naar de Engelse titel van de roman) in de bioscopen.
De film werd positief ontvangen vanwege de acteursprestaties, het kundig gebruikmaken van het Noorse landschap en de oplossingen voor de vertelproblemen: eerste persoon enkelvoud in de onvoltooid tegenwoordige tijd, flashbacks en protagonisten die (soms gebrekkig) Engels spreken en Noors (wat de verteller niet verstaat). Onduidelijk is echter waarom Koole een droom heeft ingelast waarin Issendorf zich op het lichaam van een naakte reuzin bevindt, die hem dreigt te vermorzelen. Deze vorm van vulgair freudianisme strookt niet met de dromen en geweldsfantasieën die Hermans in zijn roman heeft verwerkt. Gezien het medium is wel veel te zeggen voor Kooles ingreep om de vader van Issendorf van bioloog tot geoloog en bovendien tot bedenker van de meteorieten-hypothese te promoveren. Hierdoor wordt het complot waarvan Issendorf het slachtoffer is, duidelijker.