De Nederlandtsche Gedenck-clanck (1626) is een geschiedenis van de Nederlandse Opstand. Het grootste gedeelte van de tekst bestaat uit proza, maar dat wordt afgewisseld met liederen. De meeste daarvan zijn van de hand van de Veerse rederijker Adriaen Valerius.
Sommige zijn bewerkingen van oudere geuzenliederen (zoals het Wilhelmus), andere zijn nieuwe composities in de stijl van de geuzenliederen. Dat wijst op de populariteit van het genre en het blijvende belang ervan in de Nederlandse Opstand.
Valerius’ boek kende zijn grootste succes trouwens niet bij het verschijnen ervan maar tijdens het nationalistische reveil vanaf het einde van de negentiende eeuw, waarin de herinnering aan de Opstand een belangrijke rol speelde.