Dat een boek uit de canon regelmatig wordt herdrukt, spreekt haast voor zich. Zelfs wanneer de betreffende tekst niet langer feitelijk invloed uitoefent op latere literaire generaties, blijft hij nog steeds als een monument overeind.
De roman van Gilliams is vele malen heruitgegeven, afzonderlijk of in combinatie met andere teksten (vooral dan het ‘vervolg’, Winter te Antwerpen). Zijn leven lang is de auteur echter aan zijn tekst blijven prutsen, door woorden te schrappen of te veranderen of door hier en daar een woord toe te voegen. Precies daarom is het belangrijk dat nu eindelijk – zij het tegen de uitdrukkelijke wens van de schrijver in – een tekstkritische uitgave van zijn belangrijkste prozateksten voorligt, een monnikenwerk van Liesbeth van Melle.
Geheel in overeenstemming met zijn totale kijk op het schrijverschap heeft Elias daarnaast een plaats gevonden in Vita brevis, de verzamelnaam die Gilliams voor zijn oeuvre bedacht. Ook van die compilatie, waarin evenwel lang niet alle bekende teksten zijn opgenomen, verschenen meerdere uitgaven. Voorts is Elias ook speciaal uitgegeven voor cursorische lectuur op school, compleet met toelichtingen en vragen.
De klassieke status van de roman mag voorts blijken uit het feit dat hij in 1991 werd verfilmd door Klaas Rusticus. In 1980 maakte Jef Cornelis, naar een scenario van Gerges Adé voor de VRT een filmische evocatie van het oeuvre van Gilliams, onder de titel ‘Het gedroomde boek’ (zie afbeelding).