Niet zelden werd het negatieve levensgevoel in De Avonden in verband gebracht met het existentialisme, al reikt de overeenkomst met de existentiefilosofie niet veel verder dan een algemeen gevoelen van absurditeit en verveling.
Overeenkomsten en verschillen met het existentialisme blijken uit een confrontatie van De avonden met L’Etranger (1942) van Albert Camus. Directer schatplichtig aan het existentialisme dan De avonden zijn Roerloos aan zee (1951) en Negatief (1958) van Jan Walravens en Eenzaam avontuur (1948) van Anna Blaman.