Hermans was een geducht polemist, zowel in zijn essays als in zijn fictie. In de loop der jaren verschoof de dwarse non-conformist geleidelijk naar een conservatieve positie, waarbij de ‘linkse’ cultuur steeds meer het mikpunt werd. Dat was vooral het geval in de columns die hij in het Parool onder het pseudoniem Age Bijkaart publiceerde.
Onverminderd echter bleef Hermans’ religiekritiek, een aspect dat – net als bij zijn iets jongere collega Jan Wolkers – in de postume receptie onderbelicht bleef. In Nooit meer slapen bekritiseert Issendorf het geloof van zijn zus, terwijl Qvigstad het geloof van medestudent Mikkelsen op de korrel neemt.
Ook andere vormen van religie (dat van de Azteken bijvoorbeeld) ontkomen niet aan een oordeel. Issendorf maakt geregeld sarcastische opmerkingen over Jezus, maar beleeft zelf wel een wonderbaarlijke visvangst. (Zie afbeelding)